 | helpcentrum | e-mailopties | spam melden |
| abernie20 heeft een video met jou gedeeld op YouTube: 36 jaar geleden werd een heel goede vriend van mij gedoopt met dit schitterende lied "Blessed assurance, Jesus is mine" 36 years ago a very good friend of me was baptized with this beautiful song "Blessed assurance, Jesus is mine" Blessed assurance, Jesus is mine O what a foretaste of glory divine Heir of salvation, purchase of God Born of his Spirit, washed in his blood | |
| © 2011 YouTube, LLC 901 Cherry Ave, San Bruno, CA 94066 | |
dinsdag 15 februari 2011
abernie20 heeft je een video gezonden: 'Blessed Assurance'
donderdag 3 februari 2011
Fwd: KRO Community: Coming out verhalen: Er voor uit komen......hulde voor mijn ouders!
Topic aangemaakt door Hans
Lieve mensen,
We schrijven 1962 toen ik mijn ´coming out´ beleefde, het woord bestond toen helemaal nog niet in Nederland en homoseksualiteit was een groot taboe, zeker in christelijke -gereformeerde- kring. Ik was 17 jaar en wist vanaf ongeveer mijn 12e jaar dat ik anders was dan anderen maar dacht bij mijzelf dat dat wel voorbij zou gaan, dus niet. Mijn vader had wel iets in de gaten maar wist natuurlijk niet waar het over ging. Toch vroeg hij mij op een avond wat er toch was en toen vertelde ik over mijn gevoelens voor jongens. Hij zei toen zo verstandig: `Ach dat hebben zo veel jongens van jouw leeftijd dat is meestal een ontwikkeling die vanzelf voorbij gaat.´ Maar het ging niet voorbij. Ik kreeg af en toe een vriendje en nam die ook mee naar huis. Ik besef nu wat een ruim christelijk hart mijn ouders hadden, zo liefdevol, zo op Christus lijkend. Toch hebben ze het er natuurlijk zelf wel zwaar mee gehad maar nooit over mijn rug alsof het mijn schuld zou zijn. In de jaren daarna in 1967 werd ik steward bij de KLM, 50 procent van de cabinebemanning was gay dus ik zat goed hahaha! In die tijd, ondanks alle tegenstand van allerlei kerkelijke hoog- en laagwaardigheidsbekleders, professoren,dominees, priesters, gemeenteleden e.d. was ik al tot volkomen aanvaarding van mijn homoseksualiteit gekomen en had ook vrede met God. Door het goede voorbeeld van mijn ouders en het beeld dat ik via hen van God had heb ik Hem nooit de schuld gegeven. Hij was en is enkel liefde. Ik ben altijd een heel religieus mens geweest en de Heer heeft zich niet onbetuigd gelaten in mijn leven, Hij is altijd aanwezig. Ik zocht Hem wanhopig en vond Hem vol vrede. Dat wonder duurt nog steeds voort, wie zoekt vindt, zo eenvoudig is het. Soms in mijn leven liep ik van Hem weg, maar God is trouw en laat mij nooit meer los.
In 1970 leerde ik mijn huidige vriend kennen en u na bijna 41 jaar zijn we nog steeds in liefde en trouw bij elkaar. Vorig jaar vierden we met familie en vrienden ons 40 jarig samenzijn. Ook zijn we een paar jaar geleden getrouwd. De ouders van mijn vriend hebben ons ook altijd aanvaard dus we hebben het met wederzijdse ouders heel goed gehad. Veel voor hen gedaan, mee met vakantie soms, altijd bezocht en nooit hun liefde vergeten. Mijn vader zei eens: ´Ik begrijp niet als je van je kinderen houdt dat je hen dan verstoot omdat ze anders zijn. Dan heb je volgens mij nooit van hen gehouden.´Mijn vriend behoort bij de PKN gereformeerde kerk en ik ben lid van de ´Kerk van de Nazarener´ in Vlaardingen. Mijn vader overleed in 1994 op 81 jarige leeftijd aan prostaatkanker, een moeilijke weg voor mijn moeder vooral. Hij ging als gelovig mens ons voor en daar hadden we vrede mee, alles was goed, alles was uitgesproken met elkaar en zo konden we hem in vrede laten gaan. Mijn moeder stierf op 93 jarige leeftijd in 2009 maar is dement geworden. Tot het laatst hebben we haar bezocht en heeft zij ons herkend. Het is een wonder wat liefde vermag. Homo, hetero, trans- of ander seksueel, het maakt niet uit: zo ik de liefde niet had ik ware niets, schallend koper of een rinkelend cymbaal.
Ons leven is verborgen met Christus in God, hij heeft ons volkomen aan het licht gebracht. Onze ouders hebben daarvoor het zaad gezaaid en dat zaad is duizendvoudig opgekomen. Beiden zijn zij opgenomen in het eeuwige licht van de eeuwige Liefde en wij mogen nog verder hier doorgaan, gelukkig door Hem wandelend in Zijn licht en liefde iedere dag.
Jullie allemaal wens ik die aanvaarding en vrede toe, hoe moeilijk jullie leven ook is. Zoek Hem en laat je door Zijn liefde omarmen.
Met een lieve groet,
Hans.
We schrijven 1962 toen ik mijn ´coming out´ beleefde, het woord bestond toen helemaal nog niet in Nederland en homoseksualiteit was een groot taboe, zeker in christelijke -gereformeerde- kring. Ik was 17 jaar en wist vanaf ongeveer mijn 12e jaar dat ik anders was dan anderen maar dacht bij mijzelf dat dat wel voorbij zou gaan, dus niet. Mijn vader had wel iets in de gaten maar wist natuurlijk niet waar het over ging. Toch vroeg hij mij op een avond wat er toch was en toen vertelde ik over mijn gevoelens voor jongens. Hij zei toen zo verstandig: `Ach dat hebben zo veel jongens van jouw leeftijd dat is meestal een ontwikkeling die vanzelf voorbij gaat.´ Maar het ging niet voorbij. Ik kreeg af en toe een vriendje en nam die ook mee naar huis. Ik besef nu wat een ruim christelijk hart mijn ouders hadden, zo liefdevol, zo op Christus lijkend. Toch hebben ze het er natuurlijk zelf wel zwaar mee gehad maar nooit over mijn rug alsof het mijn schuld zou zijn. In de jaren daarna in 1967 werd ik steward bij de KLM, 50 procent van de cabinebemanning was gay dus ik zat goed hahaha! In die tijd, ondanks alle tegenstand van allerlei kerkelijke hoog- en laagwaardigheidsbekleders, professoren,dominees, priesters, gemeenteleden e.d. was ik al tot volkomen aanvaarding van mijn homoseksualiteit gekomen en had ook vrede met God. Door het goede voorbeeld van mijn ouders en het beeld dat ik via hen van God had heb ik Hem nooit de schuld gegeven. Hij was en is enkel liefde. Ik ben altijd een heel religieus mens geweest en de Heer heeft zich niet onbetuigd gelaten in mijn leven, Hij is altijd aanwezig. Ik zocht Hem wanhopig en vond Hem vol vrede. Dat wonder duurt nog steeds voort, wie zoekt vindt, zo eenvoudig is het. Soms in mijn leven liep ik van Hem weg, maar God is trouw en laat mij nooit meer los.
In 1970 leerde ik mijn huidige vriend kennen en u na bijna 41 jaar zijn we nog steeds in liefde en trouw bij elkaar. Vorig jaar vierden we met familie en vrienden ons 40 jarig samenzijn. Ook zijn we een paar jaar geleden getrouwd. De ouders van mijn vriend hebben ons ook altijd aanvaard dus we hebben het met wederzijdse ouders heel goed gehad. Veel voor hen gedaan, mee met vakantie soms, altijd bezocht en nooit hun liefde vergeten. Mijn vader zei eens: ´Ik begrijp niet als je van je kinderen houdt dat je hen dan verstoot omdat ze anders zijn. Dan heb je volgens mij nooit van hen gehouden.´Mijn vriend behoort bij de PKN gereformeerde kerk en ik ben lid van de ´Kerk van de Nazarener´ in Vlaardingen. Mijn vader overleed in 1994 op 81 jarige leeftijd aan prostaatkanker, een moeilijke weg voor mijn moeder vooral. Hij ging als gelovig mens ons voor en daar hadden we vrede mee, alles was goed, alles was uitgesproken met elkaar en zo konden we hem in vrede laten gaan. Mijn moeder stierf op 93 jarige leeftijd in 2009 maar is dement geworden. Tot het laatst hebben we haar bezocht en heeft zij ons herkend. Het is een wonder wat liefde vermag. Homo, hetero, trans- of ander seksueel, het maakt niet uit: zo ik de liefde niet had ik ware niets, schallend koper of een rinkelend cymbaal.
Ons leven is verborgen met Christus in God, hij heeft ons volkomen aan het licht gebracht. Onze ouders hebben daarvoor het zaad gezaaid en dat zaad is duizendvoudig opgekomen. Beiden zijn zij opgenomen in het eeuwige licht van de eeuwige Liefde en wij mogen nog verder hier doorgaan, gelukkig door Hem wandelend in Zijn licht en liefde iedere dag.
Jullie allemaal wens ik die aanvaarding en vrede toe, hoe moeilijk jullie leven ook is. Zoek Hem en laat je door Zijn liefde omarmen.
Met een lieve groet,
Hans.
Lees het topic op de website.
Om geen berichten meer te ontvangen over deze topic, pas je abonnement aan .
Om geen berichten meer te ontvangen over deze topic, pas je abonnement aan .
Abonneren op:
Posts (Atom)